De week van Erika

Wat doen we bij Forseti zoal in een week? Deze keer kijken we mee met Erika Damen. Als consulente doelgroepenvervoer staat zij dagelijks in contact met ouders, scholen en gemeenten. Daarnaast houdt ze zich bezig met het onderwerp zelfredzaamheid. Samen met haar collega’s van ons Mobiliteitsteam regelt ze het leerlingenvervoer voor zo’n 15 gemeenten.

Hoe begint jouw werkweek?

“Ik start mijn week vaak vanuit huis.Dan open ik rond half 8 eerst mijn eigen mailbox om te kijken wat er speelt. Daarna check ik mijn agenda voor de week om te kijken waar ik op moet focussen en of ik nog iets moet voorbereiden. 

Daarna screen ik de mailboxen van de gemeenten waar ik samen met frontoffice collega Nikki  verantwoordelijk voor ben. Ik check dan of er mailtjes tussen zitten waar ik als consulent voor in actie moet komen. Later in de ochtend hebben we een meeting met het hele team. Dan bespreken we wat er ligt en waar we elkaar, waar nodig, kunnen ondersteunen. Ook belangrijke afspraken, cursussen en vrije dagen worden tijdens deze opstart besproken. Zo hebben we een compleet overzicht over wat er deze week bij ieder speelt. 

Voor welke opdrachtgevers werk je momenteel en wat doe je voor hen?

“We hebben de gemeenten waar we voor werken verdeeld onder twee teams. Linda en Maike zijn een team en ik werk samen met Nikki. De werkzaamheden zijn heel breed. Zo heb ik veel contact met ouders, aanvragers, scholen en gemeenten. Daarnaast verwerk ik alle aanvragen van begin tot eind en waar nodig pak ik probleemzaken op, misdragingen van leerlingen in het vervoer bijvoorbeeld. 

Daarnaast ben ik met verschillende gemeenten bezig met het onderwerp zelfredzaamheid. Dit is een heel actueel onderwerp op het moment. Zeker vanuit de nieuwe Model Verordening waarin zelfredzaamheid genoemd wordt.”

Welke uitdaging staat je nog vers in het geheugen en hoe heb je die aangepakt?

“Wat het meeste indruk op mij heeft gemaakt is mijn eerste uithuisplaatsing. Op vrijdagmiddag werd ik gebeld dat het kind die middag nog uit huis geplaatst zou worden. Maandag was er vervoer naar school nodig en de ouders mochten de details van het vervoer niet weten. Je kunt je voorstellen dat de reden voor zo’n uithuisplaatsing nooit positief is. Mijn moederhart had het zwaar dat weekend.”

Waar gaat jouw hart sneller van kloppen?

“Mijn moederhart gaat harder kloppen als het gaat over zelfredzaamheid. Fantastisch om te zien dat kinderen zelfstandiger worden en meer zelfvertrouwen krijgen. Ze leren over hun eigen kennen en kunnen, waardoor ze meer kansen krijgen voor de toekomst.

Het is ook mooi om te zien hoe ieder kind op zijn of haar manier omgaat met zelfredzaamheid. En dat ze daarin ook afhankelijk zijn van de gemeente, maar ook van de ouders. Hoe meer rui

mte het kind krijgt, des te meer kans er is op zelfredzaamheid. Er is wat dat betreft ook veel mogelijk om zelfredzaamheid te stimuleren. Zo kun je tegenwoordig heel veilig starten met video’s over het openbaar vervoer of een VR game. In de praktijk kan het kind zelf aan de slag met zelfredzaamheid, bij elke gemeente zijn er mogelijkheden om hier mee te starten, in provincie Noord-Brabant kan er bijvoorbeeld gebruik worden gemaakt van de Voor Elkaar Pas.” 

Wat maakt je trots op je werk? 

“Ik kan kinderen helpen met dat waar ze behoefte aan hebben. Door passend vervoer voor ze te regelen of juist door ze te helpen met zelfredzaamheid. Ik kan specifiek naar de leerling kijken voor een passende oplossing. We richten ons dan ook met de ouders of aanvragers op wat er wel mogelijk is en niet wat er allemaal niet kan. Het is echt maatwerk en juist de uitzonderlijke gevallen maken het werk heel leuk. 

En dat ik de ruimte van Forseti krijg om deze passie te ontdekken én te ontwikkelen maakt dat ik op de juiste plek zit. Ik ben nog lang niet uitgegroeid.”

Hoe begint jouw weekend?

“Mijn week eindigt na vrijdagochtend. Voor die tijd probeer ik mijn eigen mailbox bijgewerkt te hebben. Dan heb ik ook de laatste bijzonderheden met Nikki besproken, zodat we maandag weer met een schone lei kunnen starten. Als laatste check ik mijn agenda voor de komende week, zeg ik mijn collega’s gedag en wens ze een fijn weekend. Daarna start mijn weekend met een dikke knuffel van onze jongste.”